***soundtrack***
Czasami tak już bywa, że kiedy siedzisz sam pośród sierpniowej, zimnej nocy sam, coś zaczyna się dziać. Nie muszę mówić, Ty wiesz. Znasz uczucia, które przychodzą i odchodzą tej właśnie nocy. Są jak błysk, pojawiają się nagle i tak samo nagle znikają.
Napawaj się nimi, póki są Ci dane, bo nie często się zdarza poczuć coś tak mocno. Najpierw Twoje oczy stają się szersze i jaśnieją w nieoczekiwany, dziki sposób. Potem dreszcz przechodzi przez wszystkie kręgi szyjne, by w okolicy łopatek rozproszyć się na ręce i powędrować ku dłoniom. Żołądkiem wylatują motylki, jakby ktoś hodował je tam i nie wypuszczał od lat. I to właśnie nazywa się weną- połączenie satysfakcji z tego co robisz, poczucie szczęścia, miłości, jedności ze światem i synchronizacji z kosmosem. Wtem chwila się kończy, bowiem trwa tylko kilkanaście sekund, czasem minutę. Wszystko po to, byś za nią zatęsknił. By nie przejadła Ci się i by stała się celem samym w sobie. Ta minuta szczęścia w nocy, dla których pracujesz w nudne dnie. Bo dnie zazwyczaj są nudne, prawda? Za dnia nic nie jest wystarczająco intensywne, a przynajmniej nie dla tych, którzy zdołali zakochać się w nocy.
Ten dreszcz natchnienia powinien być inspiracją samą w sobie. Zostawić Cię pobudzonego w środku nocy i sprawić byś nie spał do rana. Jednak wszechświat nie jest Twoim sprzymierzeńcem. On jest jak kot, który chodzi własnymi ścieżkami, pozwoli Ci poczuć swoją obecność, ale nie wtedy, kiedy Ty tego oczekujesz. Tak więc musisz pracować, pogłębiać wiedzę i fascynację. Inspirować się więcej i więcej. Mieć śmiałość porównywać się z najlepszymi. Kreatywność rodzi kreatywność. I tak, można zmusić się do procesu tworzenia. To jest niczym ćwiczenia fizyczne,tylko lepsze. Na początku Ci się nie chce, w trakcie się odprężasz, a na końcu czujesz dumę. Nie możesz się bać, bo nieperfekcyjność potrafi być piękna.
*******************************
Więc nie bój się, i twórz.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz